در سر هر موي

مثل يك روز معمولي به فكر هيچ چيز نيستي از خانه كه بيرون مي زني چند تا جمله يا چند جفت چشم يا يك صدا تو را از حال و هواي معمولي ات بيرون مي اندازد

از موهايت ميگيرد و پرتت ميكند سمت سايه هايي كه متروك اند. جايي شبيه به آسمان خاكستري كه خورشيدش با تمام قوا مي تابد اما به اندازه دكمه سفيد براقي بيشتر نور ندارد.

ته موهايت درد مي گيرد... و صدا ...

"‌اي مرا در سر هر موي به زلفت بندي - چه كني بند به بندم همه يك بار جدا "

شاعر بودن هم خوب است ها

خوش ب حالشان

نفیرسیمرغ...